Përkujtesë historike

PËR SHANSIN E PARË HISTORIK

Shkruan: Prof. Dr. Muhamet PIRRAKU *

P r i s h t i n ë, 26 shkurt 1999

Konferenca Ndërkombëtaro-Serbo-Shqiptare e Rambouillet-it, e parapar trijavore (6-27 shkurt 1999), e përmbylli rundin e parë, më 23 shkurt në orën 15, në momentin e arritjes së një ekuilibri të mundimshëm brenda secilit partner me interesa të veçanta, pa humbës. Dhe, katër ditët e tjera (15 - 18 mars 1999) do të jenë të mjaftueshme për t'i nxjerrë nënshkrimet e aktorëve në tekstin historik të bazamentit të Paqes së premtuar në kasaphanën serbe mbi popullsinë etnike të "Tokës së premtuar", të quajtur Kosovë, ose të shënohet nokdauni për Perëndimin, për Rendin e Ri.

Nga rundi i pare (i "luftës" shtatëmbëdhjetëditore) analistët e përkorë nuk kanë pritur më shumë. Konflikti serbo-shqiptar në Kosovë është gjakderdhje shekullore e kolonizatorit mbi etnikët - në emër të pansllavizmit ortodokso-kominternist të aminuar nga imperializmi evro-perëndimor të pjesës së parë të shek. XX.

Me Çështjen e Kosovës (e krijuar ndërkombëtarisht në Londër, në Versajë dhe në Jalltë, duke e ndarë nga Çështja shqiptare) Perëndimi aktual, flamurtar i Rendit të Ri demokratik, është vërë para sfidave të pansllavizmit ortodokso - kominternist, kolos në moshën e zhgardhimit nga brenda.

Kjo u pa qartë përnjëherë pas vendimeve të Mbledhjes Inauguruese të Grupit të Kontaktit në Pranverën e hershme 1998 të Kosovës. U ndesh Perëndimi me Lindjen, demokracia premtuese me fantazmën e pansllavizmit ortodoks. Doli qartë se Kosova duhej të përgjakej e të kallej me dorën e zgjatur përtejkarpatiane të Moskës, për të sonduar aftësitë goditëse të Lindjes mbi Perëndimin.

Asnjë vendim i Grupit të Kontaktit për Kosovën nuk u mor me koncenzus as nuk u zbatua në terren. Dështoi për marre edhe Marrëveshja e Buldozerdiplomatit (Holbroock) me Kasapin e Evropës (Milosheviq) me gunë ruse. Dështoi SHBA-ja, OSBE-ja, NATO-ja në dyluftim me Ariun e Bardhë, të plagosur.

Dhe, edhe Konferenca e Rambouillet-it doli arenë ku para publikut disa miliardësh u peshuan forcat midis Perëndimit dhe Lindjes mbi kurrizin e viktimës shekullore të Lindjes ortodokse - shqiptarëve të Kosovës dhe Çështjes shqiptare në përgjithësi.

U pa qartë se një pjesë e Perëndimit ende bart në qafë varganët e aleancave të moçme me Rusinë caristo-staliniste antianglo-amerikane. Kështu, në çastin sapo u arrit ekuilibri i forcave Perëndim - Lindje, që SHBA-të të mos mbetnin Leonida të Rendit të Ri, u shpall i përfunduar rundi i parë i Konferencës "paqësore" vetëm kushtimisht shqiptaro-serbe.

Ishte kjo kërkesë e kohës së mendjeve të ndritura që të evitohej nokdauni nga rreziku me përmasa botërore nga orteku i tifozëve të të dy palëve dhe jo kërkesë imediate e Delegacionit të Kosovës, as të Serbisë.

Po. Minareja nuk hyn në thes, do t'i thoja zyrtarit më të angazhuar në Çështjen e Kosovës, zotëri Christopher Hillit, i cili, duke kujtuar se është humbës i maratonit që e solli Çështjen e Kosovës në Rambouillet, fajin e "dështimit" e hodhi mbi përfaqësuesit e UÇK-së në delegacionin e Kosovës, të cilët i akuzoi si personalitete pa "vlera të njëjta, si edhe ne", e me "disponim tejet antiperëndimor" (!?!) Ky konotim do të thotë: prorusë, prosllavë, proortodoksë!!!?

Jo vetëm kaq. Zotëri Hill, nxori përfushë edhe paragjykimin e qarqeve më antishqiptare të Ballkanit dhe të Evropës, me konstatimin se "disa nga përfaqësuesit e shqiptarëve të Kosovës 'kanë ardhur nga lëvizja marksiste-leniniste", për të vetmin faj se ata, në rini, u përpoqën dhe sakrifikuan në burgjet jugosllave pjesën më të mirë të jetës për Lirinë e Kosovës, të mbështetur në shtetin që dhuna historike ndërkombëtare ua caktoi detyrimisht për Shtet amë, dhe tashti përkrahin qeverinë e atij shteti(të Majkos - shqip Mëmës) të cilën shtetit Amë ia detyroi SHBA-ja, Perëndimi kundër vullnetit të Lindjes. Për çudi, sipas opinionit të z. Hillit, tashti mëma del të jetë perëndimore e të bijtë, lindorë !!!?

I falem Zotit që nuk i urdhëroi t'i quante edhe "fundamentalistë islamë", sepse edhe më shumë do t'u shërbente aspiratave kanibaliste antishqiptare serbe në Kosovë e më gjerë në mbështetje të vazhdueshme të paaftësisë dhe të pazotësisë së Perëndimit për të dënuar krimin ndaj njerëzimit.

Ndërkaq, përgjigjen në akuzën se këta përfaqësues shqiptarë me pedigre "marksiste-leniniste" dhe, nëse vërtetë "nuk janë përkrahës të kënaqur të angazhimit tonë (amerikan - M.P.) në Kosovë, edhe pse deklarohen ashtu" (Koha Ditore, 26.II.1999,4), zotëri Hill duhet ta kërkojë në shumë protesta publike e në shumë konstatime me shkrim të personaliteteve republikane e demokratike më të dalluara të SHBA-ve e të Evropës dhe rezultatet vetë t'i peshojë.

As gjatë punës së Konferencës së Rambouillet-it Serbia, nën krahun e Rusisë, nuk ndali masakrimet mbi shqiptarët e Kosovës. Është ky, pra, gjunjëzim apo bashkëpjesëmarrës i Perëndimit në këtë mynxyrë?!!

Dhe, si njohës relativisht i mirë i historisë së popujve të Ballkanit, një gjë mund t'u garantojë mikut Hill dhe SHBA-ve: Shqiptarët nuk janë bukëshkelë, kurrë! Ndaj, deri më 15 mars 1999, ka kohë për përgatitje të mjaftueshme për rundin final të ekuilibrimit të interesave SHBA - RUSI, përkatësisht: Prëndim - Pansllavizëm pa therorizimin përfundimtar të Viçit të artë (Çështjes shqiptare të Kosovës). Nxjerrja e Serbisë - "Jugosllavisë" nga Kosova me dhunë dhe me diplomaci(ashtu siç është sjellë këtu nga Rusia dhe Evropa), do të thotë fillim i fundit të kolonializmit dhe të robërisë në Ballkan, fillim i hyrjes së Rusisë(Pansllavizmit) në Perëndim, fitore e Rendit të Ri perëndimor.

Fikja si fuqi koloniale e Serbisë(ndarja e Malit të Zi nga "Jugosllavia" është çështje kohe e lidhur me fatin e Kosovës së martirizuar nga makineria pushtuese kanibaliste serbe) do të thotë nxjerrje e Serbisë nga mesjeta imagjinare dhe, do të thotë, mundësi për jetën e kombit serb në gjirin e kombeve evropiane demokratike, duke pasur kombin shqiptar pranë e pranë. Kombi shqiptar kurrë nuk hakmirret në paqe, ndërsa Koha i shëron edhe plagët më të helmatisura.

Realisht, delegacioni i Serbo-"Jugosllavisë", pas shumë ecejakeve Rambouillet - Beograd - Moskva, në ditët e fundit të rundit të parë të Konferencës Ndërkombëtaro-Serbo-Shqiptare të Rambouillet-it i hetoi tendencat ekuilibruese midis Perëndimit e Lindjes dhe ndjeu peshën e thirrjes së kohës, ndaj mori hullinë për në ekuilibrim brenda vetes - dejt paqes.

Dhe, që të marrë vendimin historik valid, që ia kërkon Rendi i Ri, me peshën e frikës për "humbjen" eventuale, iu dasht kthimi në Anijen me Vozhdin në shkallën e çmendurisë nga krimet në emër të tij mbi boshnjakët, dje, dhe mbi shqiptarët, sot. E ndinë se duhej dhenë udhë zgjidhjes për të shpëtuar atë që mund të ruhet, dhe pikërisht ajo pjesë që nesër është e siguruar nga fqinjët e tyre vetëm me emrin Serbi Etnike.

Dhe, po kështu, rezultati i rundit të finalizimit të Konferencës së Rambouillet-it do të shënojë shkallën e ujdisë së arritur deri më 15 mars 1999 midis interesave të Perëndimit (me SHBA-të flamurtare) dhe të Pansllavizmit (me Rusinë rungallë tmerrues).

Kompromisi për zgjidhje kalimtare të Çështjes së Kosovës edhe më tutje mbetet rrugë aktualisht e mundshme drejt paqes dhe lirisë së patjetërsuar për fqinjët dhe për vetë serbët. Të liruarit nga gjëja e huaj nuk është humbje, është fitore e drejtësisë dhe është kapital për ardhmëri.

Ngritja, apo më drejt bashkimi i Delegacionit të Kosovës, ishte Thembër e Akilit për Grupin e Kontaktit, përkatësisht për arkitektët e Konferencës së Rambouillet-it. Dhe, manifestimi i bashkimit urtak nën kryesinë e përfaqësuesit të UÇK-së të personaliteteve mbrojtës të programeve politike tepër ekskluzive në terrenin e okupuar të Kosovës, personalitete këto që po njiheshin midis tyre, për të parën herë, në aeroplanin e Francës për në Rambouillet, befasoi armiqtë dhe miqtë e Kosovës dhe të kombit shqiptar në përgjithësi.

Ndodhi diçka për të cilën armiqtë e Kosovës dhe të kombit shqiptar kishin dhënë "prova" dhe "garanci", me duar e me këmbë, se nuk mund të ndodhte bashkimi i tyre. Ata propagandonin se shqiptarët nuk mund të bashkohen në mendime dhe në përpjekje as atëherë kur është në pyetje fati i Atdheut!?

Rambouillet-i vërtetoi se shqiptarët nuk janë anarkistë historikë dhe se këta janë shtetformues dinjitozë. Në shansin e parë historik për Kosovën dhe për kombin shqiptar i thyen shtizat pa zhurmë. Ndodhi koncenzuesi, ngadhënjeu arsyeja se Kosova meriton lirinë dhe pavarësinë për bijtë e saj të bashkuar përreth Flamurit të Skënderbeut si garancë për paqen në Ballkan dhe në Evropë. Kjo arritje është shenjtëri, që nuk guxon të shkilet nga asnjë shqiptar - amanet për brezat!

Mbajtja pezull e gjendjes së luftës gjatë kohës së rundit të parë të duelit pas perdeve të shqiptarëve me serbët në Spektaklin diplomatik ndërkombëtar (James Hooper) të Ramboulletit: arrestimet, gjykimet, kidnapimet dhe masakrimet, sulmet në linja të ndryshme të frontit, propaganda mediale kërcënuese serbe, ruse e perëndimore për jetën dhe ardhmëninë e shqiptarëve para tanksave, helikopterëve, benzinës e thikave serbe, ishte presion permanent mbi Delegacionin e Kosovës.

Ndaj, shtrohet pyetja: ishte kjo pazotësi e faktorit të vendosjes, apo dozim i dhunës gjenocidale serbe nga Perëndimi, për të shtrënguar detyrimisht UÇK-në(popullin shqiptar) të bie para xhelatit shekullor, për të vetmin qëllim: maskimin e lëngimit të SHBA-ve, të OSBE-së dhe të NATO-s para kërcënimit të hapur të Ariut të Bardhë?!!

Në rrethana kur, thënë simbolikisht, sekondanti toleronte vringëllimat e shpatës së përgjakur të xhelatit mbi kokën e viktimës, mesazhi i fjalës së fundit të Viktimës (i Vendimit të Delegacionit të Kosovës në Rambouillet) nuk mund të dilte më kuptimplotë se ai që pasqyron Konstatimi i anëtarit të Delegacionit të Kosovës, zotëri Jakup Krasniqit(zëdhënës i Shtabit të Përgjithshëm të UÇK-së), se "Në Rambouillet kemi qenë të obliguar të çojmë zërin e popullit të Kosovës, kemi qenë të obliguar të çojmë zërin e Ushtrisë Çlirimtare dhe e kemi dërguar mirë në atë Konferencë ndërkombëtare për Kosovën, në konferencën e parë që populli shqiptar i kishte përfaqësuesit e vet".

Ky konstatim ad hoc para kamerave televizive të miqve dhe të armiqve të popullit shqiptar të Kosovës e më gjerë, do të mbesë sentencë e mendimit diplomatik shqiptar në themele të shtetësisë së Kosovës: "Në Rambouillet dhe nga Rambouilleti ne nuk sollëm as autonominë që mund të thotë dikush, as republikën e as pavarësinë, ka qenë e mundshme po nuk e shfrytëzuam ta sjellim një protektorat ndërkombëtar" nga se "ne nuk deshëm të vendosim as për këtë pa e marrë pëlqimin e popullit, të ekspertëve, të intelektualëve dhe të UÇK-së..." (Koha Ditore, 26.2.1999,2).

Së këndejmi, si për Grupin e Kontaktit(faktorin e vendosjes) dhe për Delegacionin e Serbo-"Jugosllavisë" ashtu edhe për Delegacionin e Kosovës, duke qenë i detyruar të përcaktohet për pozitën shqiptare aktuale midis vdekjes dhe jetës, kthimi në terren të marrë kontakt dhe mendimin e bazës së martirizuar, para se ta nënshkruante të parin Vendim të një Konferenceje Ndërkombëtare për Shqiptarët me shqiptarët brenda, ishte kërkesë shtetërore e domosdoshme mbi parimet e demokracisë perëndimore të proklamuar fuqimisht nga SHB-të, ishte hap diplomatik dinjitoz politikisht, i drejtë juridikisht, i qëndrueshëm ushtarakisht dhe i pranueshëm kombëtarisht.

Është Autorizim për legjitimitet të vendosë për statusin kalimtar të Kosovës, është pasaportë për Pavarësinë e Kosovës. Andaj, vetëm ata që nuk e njohin realitetin ballkanik, vetëm ata që nuk e njohin historinë, vetëm ata që nuk i kuptojnë, ose nuk duan t'i shohin interesat ekzistuese të papajtueshme të konstelacioneve evro-lindore(perëndimoro-pansllaviste), vetëm ata që nuk e kuptojnë rrugën për në ardhmëni të një vendi e të një populli të përvëluar nga lufta për liri dhe pavarësi, në rrethanat aktuale kombëtare e ndërkombëtare, mund ta quajnë dështim, paaftësi apo tradhti vendimin me koncenzues të Delegacionit të Kosovës në rundin e parë të Konferencës së Rambouillet-it.

Në këto pozita, hëpërhë, ka rënë zotëri James Hooper, anëtar i Kosova Action Council të Washington-it dhe ekspert[ për Ballkanin. Sipas tij, Delegacioni i Kosovës në Rambouillet SHBA-ve u ishte dashur vetëm për t'i nxjerrë nënshkrimet në draftët e Grupit të Kontaktit(asnjëherë të pajtueshëm), të sjella para opinionit shqiptar e botëror në masë të madhe përmes drafteve të ambasadorit Kristopher Hill (gjithmonë në variante të diskutueshme sa vinte e më shumë).

Kështu do të arrihej "marrëveshja" (me kënd, kur dihej se Delegacioni serb Rambouillet-in e manifestonte si piknik deri në ditën e parafundit të rundit të parë të Konferencës dhe kjo tolerohej nga organizuesi?!) me të cilën SHBA-të shqiptarëve "po u siguronin protektorat të NATO-s kundër serbëve", me "shansin për referendum në fund të procesit"(athua Hooper nuk di për ngurrimet e Francës dhe kundërshtimet e Rusisë në këtë pikë?!)

Sipas z. Hooper, e tëra qenkësh fundosur, meqë "UÇK kishte penguar marrëveshjen", ndonëse Konferencën e Rambouillet-it e qujti "spektakël" dhe "diplomaci amatoreske" të Chris Hill-it, e cila, së bashku me "orën amatoreske diplomatike" të Delegacionit të Kosovës, e paskësh "thye" shpirtin e Titanikës diplomatike - Madeleine Albright, dhe e paskësh sjellë politikën e SHBA-ve për Ballkanin në "ankth", duke ia thithur deri në "shterrje" tërë "energjinë për sulme ajrore"(!??) - në funksion të urtësimit e të humanizimit të Serbisë fashizoide.

Për këtë "përfundim", për këtë "ankth politik", në të cilin "ra" diplomacia dhe politika e SHBA-ve, që, sipas z. Hooper, "fundosi" edhe shpresat për paqen në Kosovë dhe për ardhmëninë shqiptare të saj para thikës serbe (sepse "e tërë energjia" e SHBA-ve "është shterrur"(!!!?), ndikuan "shumë gabime" të SHBA-ve në procesin e përgatitjes dhe të drejtimit të Konferencës së Rambouillet-it.

Por, si gabim mbi gabime, sipas tij, ishte lejimi amerikan për "grushtshtetin që të ndodhë. Ne kemi lejuar UÇK-në që të marrë udhëheqësinë në negociata" (Koha Ditore, 26.2.1999,8). N o c o m e n t.

Vënia e UÇK-së në krye të Delegacionit të Kosovës ishte nderimi më adekuat që SHBA-të dhe Perëndimi ua bënë martirëve të lirisë së popullit shqiptar dhe të Kosovës së djegur nga fashizmi serb.

Zotëri Hooper-it, ndonëse ishte brenda në Kështjellën e Rambouillet-it, dioptria politike nuk ia mundësoi të shihte mosgatishmërinë dhe mosguximin e SHBA-ve dhe të Perëndimit në përgjithësi për t'i shkrepur koburet në Rambouillet fytafyt me Rusinë dhe me Pansllavizmin në përgjithësi, në emër të drejtësisë dhe të ardhmënisë së Rendit të Ri.

Ai, madje, nuk arriti të rikujtojë Vijën e kuqe amerikane të Kërshëndellave për Kosovën, të rikujtojë faktin se Presidenti i Kosovës(i zgjedhjeve legjitime), z. Ibrahim Rugova, me kërkesë të SHBA-ve nënshkroi me Milosheviqin "Marrëveshjen për shkollat shqipe" (të cilën populli e quajti Mosmarrëveshje), e cila kurrë nuk u zbatua, edhe krahas negociatorit Shën Egjidio, me autoritet ndërkombëtar.

Madje, z. Hooper, nuk deshi as ta shohë fatin e reitingut politik e diplomatik kombëtar e ndërkombëtar të Rugovës pas Takimit me Miloshin në Beograd, me kërkesë të vendosur të SHBA-ve (e cila vërtetoi urtinë e popullit: "Shkoi capi te kasapi!"). Ky takim hapi rrugë për Marrëveshjen Holbrooch - Milosheviq. Efekti i saj në terren doli Leje për kasaphanet në Raçak, në Kramovik, në Rogovë e gjetkë.

Së fundi, sa punuan mbarështruesit e Konferencës së Rambouillet-it me Delegacionin e Kosovës për këtë Konferencë, sa e ushqyen atë me dokumente për paqen, sa kooperuan mediatorët me këtë Delegacion dhe, Delegacioni i Kosovës në Rambouillet ishte dekor, mjet për të arritur qellime joshqiptare, apo partner i mirëfilltë në negociatat me delegacionin e okupatorit serb?!

Besoj se zoti Hooper ka përgjigje të sakta për këto pyetje dhe madje lexuesit do të binden se miku Hoopert do të korrigjohet para se të mësojë për këtë reagim, meqë shkrimi i tij nuk është as në shërbim të interesave nacionale të SHBA-ve.

Duke përmendur disa herë, dhe me mllef të paluhatshëm, "grushtshtetin" e UÇK-së mbi "Të moderuarit shqiptarë" në Rambouillet(me aludim edhe në "institucionet shtetërore" fiktive dhjetëvjeçare të LDK-istëve të Ibrahim Rugovës, asnjëherë të pranuara nga SHBA-të dhe Perëndimi) dhe Hashim Thaçin me "njerëzit si" Ai - "të brengosur vetëm për të ardhmen vetjake"(!!!?), Hooper nxit Serbinë kundër UÇK-së, arsyeton dhe toleron gjenocidin serb mbi shqiptarët në Kosovë, lëshon larva të përçarjes midis ithtarëve të subjekteve përfaqësuese në Delegacionin e Kosovës.

Madje, del se z. Hooper dhe fton masat shqiptare të martirizuara të distancohen nga krenaria e tyre, nga UÇK-ja dhe nga mekanizmi pushtetor pluralist demokratik të Kosovës të ngritur në Ramouillet(gjithsesi me përpjekje të mëdha edhe të urtakëve përreth humanistit Rugovë, i cili, duke ndjekur hullinë e bashkimit në Rambouillet, mund të sigurojë vend të merituar në historinë e kombit shqiptar). Shkroi: Në Rambouillet "të moderuarit shqiptarë kanë qenë të ngujuar ndërmjet serbëve dhe UÇK-së. Kur tanket serbe të kenë ardhur te dyert, atëherë ju bien ndërmend UÇK-ja, ata janë ata që i kanë sjellë aty"!??!

Këtë citat të mikut Hooper nuk e solla ta denoncojë non sensin politik dhe diplomatik të tij. E solla me qëllim t'u shërbejë përfaqësuesve të UÇK-së midis masave popullore dhe atyre në Delegacionin e Kosovës në Konferencën e Ramouilletit. Ta këpusin këtë dhe ta mbajnë në xhepin e zemrës. Diplomacia është arti i së mundshmes. Nuk guxon të na përsëritet moselasticiteti i Myderris Ymer Prizrenit(1881), as apatia e Ismail Qemalit(1912), as vetëmadhështia e Enver Hoxhës (1944).

Formimi i shtetit është proces, ndaj për pavarësinë e Kosovës të ndiqen rrugët më të suksesshme të cilat sollën pavarësinë e shteteve ballkanike e më gjerë. Gjithmonë të mbahet në mendje: E drejta legjitime është në përpjestim me forcën reale. As Ymeri i Mujit(që u lind nëntë okë!) nuk i vëri hapat e parë pa asistencë dhe thërritje të mëmës: "Caca - caca, Biro!". Gabimet janë të pakorigjueshme.

Koha nuk pret. Secili duhet të jetë në shkallën e përgjegjësisë së thirrjes së zgjedhur. Për atë ka përgjegjësi! Duhet, patjetër, në këto çaste vendimtare, të evitohen individualizmat, karrierizmat, kapricet dhe ekskluziviteti në interes të kolektivitetit kombëtar. Dhe, mbi të gjitha, të mos bëhen përpjekje për vendime të ngutshme, autoritare(të marrat të mos diskutohen, të lihen në heshtje, të ecet përpara) me pasoja për unitetin politik e ushtarak të Lëvizjes për Çlirimin Kombëtar të Kosovës. Të kuptohet pesha e kohës, të veprohet dhe të vendoset brenda saj.

Na duhet, më shumë se kurrë, koka drejtuese kombinim: Hasan Prishtina - Patër Anton Harapi - Mulla Idris Gjilani. Të më lejohet të konstatojë: Tashti, po rrahin minutat e fundit edhe për domosdonë e legalizimit të organizmave dhe të asociacioneve politike ilegale që nxorën UÇK-në në dritë, për institucionalizimin e tyre si subjekte participuese në strukturat politike, administrative e pushtetore legale të shtetit legjitim të Kosovës. Kjo do të krijojë hapësirë për unitetin politik e ushtarak kombëtar.

Dhe, krejt në fund, rundi finalizues i Konferencës Ndërkombëtare Shqiptaro - Serbe në Rambouillet duhet ta gjejë faktorin shqiptar edhe më monolit se në ditën e përfundimit të Rundit të parë, pakontestueshëm për interesat kombëtare shqiptare në gjirin e interesave të politikës së SHBA-ve dhe të Perëndimit për Rendin e Ri botëror.

P r i s h t i n ë, 26 shkurt 1999

· Këtë shkrim, ia dërgova (në disketë) redaksisë së gazetës “Koha Ditore” dhe “Bota e re”, e përmes saj, me E-mail, gazetës “Zëri i Kosovës”. E morëm nga libri: Dr. Muhamet Pirraku, Për kauzën shqiptare t1997-1999, Prishtinë, 2000, 165-172.

-----------------------------------

- Prof.Dr.Muhamet PIRRAKU:   KOSOVA E PAVARUR ËSHTË MINIMUMI I BORXHIT TË PERËNDIMIT NDAJ KOMBIT SHQIPTAR

- Prof.Dr.Muhamet PIRRAKU:  “KTHENIA KOMBIT SHQIPTAR ATË QË I TAKON NGA NATYRA - PËR HIR TË PAQES NË BALLKAN!

- Prof.Dr.Muhamet PIRRAKU:   "TKURRJET E DHUNSHME TË AREALIT ETNIK SHQIPTAR SI PASOJË E GJENOCIDIT SLLAVOGREK ME MBËSHTETJE TË RUSISË DHE TË EVROPËS"